گونه‌هـ حالێ مرۆڤ وملله‌تان دگوهۆڕت :
گونه‌هـ حالێ مرۆڤ وملله‌تان دگوهۆڕت:
به‌لێ ده‌مێ وان ئه‌مرێ خودێ شكاندى، و د فه‌رمانا وى نه‌هاتین، خودێ حال ل وان گوهاڕت، ومه‌سه‌له ل به‌ر وان ده‌رنشیف كر، و ل شوینا وان نعمه‌تێن ئه‌و تێدا به‌لا وموصیبه‌ت ئینانه ڕێكا وان:
(كَمْ تَرَكُوا مِن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿٢٥﴾ وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ ﴿٢٦﴾ وَنَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ ﴿٢٧﴾ كَذَٰلِكَ ۖ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِينَ ﴿٢٨﴾) (الدخان: 25-28) وئه‌ڤه نموونه‌یا ئێك ژ وان ملله‌تان بوو یێن بێ ئه‌مرییا خودێ كرى، كو ملله‌تێ فیرعه‌ونى بوو، ئه‌و باغ وبیستانێن وان هه‌ین، وئه‌و نعمه‌تێن ئه‌و تێدا، هه‌مى چوون، خودێ ژێ ستاندن، وملله‌ته‌كێ دى ل شوینا وان دانا.. وده‌مێ ئه‌و چووین نه عه‌رد ونه عه‌سمان ل سه‌ر وان ب خه‌م نه‌كه‌فتن: (فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنظَرِينَ ﴿٢٩﴾)(الدخان: 29).
ڕۆژا له‌شكه‌رێ موسلمانان (قوبرس) ستاندى، صه‌حابییێ پێغه‌مبه‌رى (ئه‌بوو ده‌ردائى) كره گرى، هنده‌كان گۆتێ: ته خێره ئه‌ڤرۆ تو دكه‌یه گرى، وئه‌ڤرۆ ئه‌و ڕۆژه یا خودێ ئیسلام تێدا ب سه‌ر ئێخستى؟ وى گۆت: مرۆڤ چ دبێ بهانه ل به‌ر خودێ ئه‌گه‌ر وان بێ ئه‌مرییا وى كر! یه‌عنى: ترسا ڤى صه‌حابى ئه‌و بوو، ڕۆژه‌ك بێت ئه‌ڤ ئوممه‌تا خودێ ب سه‌ركه‌فتنێ قه‌نجى د گه‌ل كرى، وسه‌رێ خه‌لكى ل به‌ر چه‌ماندى، بێ ئه‌مرییا خودێ بكه‌ت، و ب نك گونه‌هێ ڤــه بچت، ڤێجا ئـه‌ڤ بهایێ وان هه‌ى نه‌مینت، وئـــه‌و د چاڤێن خودێ دا بكه‌ڤن، وبێ بها بمینن!
وكه‌س ژ هه‌وه بلا نه‌بێژت: چاوا.. پانێ ئه‌م دبینن كافر وخودان گونه‌هـ ئه‌ڤرۆ ل یێ بلندییێ، وخودانێن حه‌قییێ ل نزمییان دبێ ده‌ستهه‌لاتن، ئه‌گه‌ر ئه‌ڤا هه واقع ژى بت، هوین پێ نه‌ئێنه خاپاندن، وبزانن كو خودێ سوننه‌ته‌ك د به‌نیێن خۆ دا هه‌یه دبێژنێ: (ئـسـتـدراج).
پێغه‌مبه‌ر -سلاڤ لێ بن- د گۆتنه‌كا خۆ دا به‌حسێ ڤێ سوننه‌تا خودایى دكه‌ت، وبه‌رسڤا وێ گرێكێ دده‌ت ئه‌وا د هزرا هنده‌ك كه‌سان دا په‌یدا دبت، ده‌مێ دبێژت: (إِذَا رَأَيْتَ الله يُعْطِي الْعَبْدَ مِنَ الدُّنْيَا عَلَى مَعَاصِيهِ مَا يُحِبُّ ، فَإِنَّمَا هُوَ اسْتِدْرَاجٌ) یه‌عنى: ئه‌گه‌ر ته دیت د سه‌ر گونه‌هكارییا عه‌بدى ڕا خودێ ژ دنیایێ وێ دده‌تێ یا وى دڤێت، تو بزانه ئه‌و (ئستدراجه) خودێ د گه‌ل دكه‌ت..( ) وئستدراج ئه‌وه تو تۆمكى بدانییه به‌ر نێچیرا خۆ، نه دا قه‌نجییێ لێ بكه‌ى وتێر بكه‌ى، به‌لكى دا تو وێ زویتر بێخییه ته‌لهێ، پاشى پێغه‌مبه‌رى ئه‌ڤ ئایه‌ته خواند: (فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيْءٍ حَتَّىٰ إِذَا فَرِحُوا بِمَا أُوتُوا أَخَذْنَاهُم بَغْتَةً فَإِذَا هُم مُّبْلِسُونَ ﴿٤٤﴾) (الأنعام: 44) یه‌عنى: ده‌مێ وان پشت دایه ئه‌مرێ خودێ مه ده‌رگه‌هێن هه‌ر رزقه‌كێ هه‌ى ل سه‌ر وان ڤه‌كرن، و ل شوینا نـه‌خـۆشییێ مــه ژیـارا وان خۆش كر.. حه‌تا ده‌مێ ئه‌و هێڕ وبه‌طران بووین ووان كه‌یف ب وێ قه‌نجییێ هاتى یا مـه دایێ، ژ نشكه‌كێ ڤه مه ئه‌و ب عه‌زابێ گرتن، ئێدى ئه‌و ژ هه‌ر خێره‌كێ بێ هیڤى بوون.
کومــێتــدان لسـه‌ر بابــه تـی